Canım İlk Gelişim,

“Yaratıcı bir yetişikin, hayatta kalmayı başarmış bir çocuktur.” der, bilim kurgu edebiyatının usta kalemi Ursula K. Leguin. Siz, geleceğin çocuk ruhlu yetişikinlerini, tıpkı ağaçlarınızda yetişen o güzel meyveler gibi yetiştirdiniz. Okul kapısından içeri girerken, veyahut eve dönerken, yüzlerinde beliren o kocaman gülümseme ve mutluluk, biliriz ki kalbimizden her gün bize, “İyi ki burada… Burada ve güvende… Burada ve gerçekten çok seviliyor…” diye seslenen iç sesimizin bir tercümesi, bir yansıması adeta… Biz sizi çok, ama çok sevdik.

Toprak, kendini sizinle buldu ve önünde kocaman bir yol var. Bu yolda, İlk Gelişim’den aldıklarıyla keyifli bir yolculuğa çıkacak umarım. Sibel hanım, Gizem hanım, geçmişte Betül hanım, Yeşim hanım, Derya öğretmen ve Elif öğretmen…Siz, biricik yavrumuzu her gün sevgiyle kucakladınız. Gülüşüne, mutluluğuna ortak oldunuz, yarasına Batikon sürdünüz. Yeri geldi yemeğini yedirdiniz. Bahar hanımın marifetiyle kıyaslandık çoğu zaman. Olsun… O anlar da unutulmazdı bizim için. Kudret hanım ve Fatma hanım… İyi ki oradaydılar ve dilerim ki hep orada kalırlar.

Ve hepiniz, eminim ki ne hissediyorsa onunla birlikte hissettiniz. Onlar, hisleri çok iyi anlayabiliyorlar. Üçüncü gözlerine ve saf görülerine çok inanıyorum. Oğlum sizi çok sevdi. Biz de… Ayrıca tüm branş öğretmenlerine de sonsuz sevgilerimizi gönderiyoruz.

Biz de demişken… Siz ayrıca bizi de birleştirdiniz. Bizi dönüştürdünüz. Sizden çok şey öğrendik. Çok güzel dostluklar kurduk. Bahçedeki ayak üstü sohbetlerimiz, üç yılın sonunda bugün derin dostluklara dönüştü. Siz bize de, dostluğa da çok şey kattınız.

Mor salkımlı, güzel kapılı bina ve içindeki sevgi dolu insanlar… Sizi hiç unutmayacağız…

Sevgilerimizle,

Emine - Cenk Terim