Sevgili İlk Gelişim Ailesi,

2013’te ikinci çocuğum Özüm doğdu,  Annem rahatsızdı. Bu nedenle bir yardımcı tutarak yanlarında kızımın bakılmasına karar verdik. Birinci yılın sonunda 4-5 bayan değiştirmiştik bile. Bu arada annemin hastalığı ilerlemeye başlamıştı. Birkaç ay içerisinde de annemin bizimle geçirecek pek vakti kalmadığını öğrendik. Son bulduğumuz bakıcı bir gün “ Ben ay sonunda ayrılacağım.” dedi. Başka birini arayıp bulmaya ne vaktim ve ne de gücüm kalmıştı. İlk Gelişim Anaokulu işte tam da bu kötü zamanlarımda yollarımız kesişti.

İlk zamanlarda aklım kalıyordu. Hala ağlıyor mu, yemek yedi mi, uyudu mu… Ama emin ellerde olduğuna inanmıştım. Herkes çok samimi ve yardımcıydı. Allah’a binlerce kez şükrettiğim günler hala gözümün önünde….

Şimdi geriye dönüp arkama baktığımda koskoca 3 sene bitmiş. Bu satırları yazarken içerisinde bulunduğum duyguların ise tarifi yok. Yazacak o kadar çok şey var ki!

Önümüzdeki yeni yol bizi heyecanlandırıyor .Bu süre içerisinde İlk Gelişim ailesinin bir üyesi olduğumuz için çok mutluyuz.

Sibel Hanım , Gizem Hanım , Deniz Hanım, öğretmenlerimiz ve tüm ekip bizim gözümde hepsi birer pırlanta canla başla çalışan, en zor günlerimizde yanımızda olan,  bizleri gülerek karşılayan tüm ekibe sonsuz teşekkürlerimi bir borç biliyorum.  Emeğiniz çok büyük…

Her şey için çok teşekkür ediyoruz.

Akdayı Ailesi